De drie laatste albums van de Californische singer-songwriter Dan Krikorian werden hier voor ‘Rootstime’ steeds van een lovende recensie voorzien door ondergetekende. Dat waren “Colors And Chords” uit 2009, “Windsor Blue” uit 2011 en “Bloom” uit 2013. Daarmee hebben we enkel zijn in 2008 verschenen debuutalbum “Oxford Street” jammerlijk gemist, want ook zijn allernieuwste, vijfde plaat “Grandeur” is weer op mijn schrijftafel en voor een langdurig verblijf in mijn cd-speler terecht gekomen.

En dat vind ik nu nog steeds bijzonder leuk, want we zijn sinds die eerste recensie een trouwe fan van het folk-, rock- en popwerk van deze Dan Krikorian uit Orange County geworden. De volledige titel van deze nieuwe plaat is eigenlijk “We Drove The Night To See The Grandeur Of Morning” waardoor het lijkt alsof deze muzikant een fervente aanhanger is van de ochtendstond die volgens het gezegde ‘goud in de mond’ heeft.

Of dat ook zo in werkelijkheid is weten we niet echt, maar wat we wel over Dan Krikorian kunnen zeggen na de beluistering van het album is dat hij er opnieuw in geslaagd is om niet minder dan zestien uitstekende zelf gecomponeerde nummers op deze plaat te verzamelen. Hij heeft deze liedjes op “Grandeur” opgedeeld in ‘Act 1’ met zeven songs en ‘Act 2’ met de resterende negen nummers.

Of die liedjes inderdaad weer de moeite waard zijn kunt u zelf al eens beoordelen door te luisteren en te kijken naar de video van de live vertolking van de prachtige openingstrack uit ‘Act 1’: “Words”. Deze voormalige basketballspeler, universiteitsprofessor en beheerder van een populaire podcast-serie vindt de inspiratie voor zijn liedjes in zijn relatie, bij zijn vriendenkring, bij de muziek van zijn favoriete singer-songwriters en in zijn dagdagelijkse leven.

De door een aanwezige blazerssectie zeer soulvol geworden nummers “Need Me Bad”, “High Heels” en “Lyla” behoren tot de meest ritmische tracks op dit album. Overheersend zijn echter de vele intimistische ballads die zo kenmerkend zijn voor het werk van Dan Krikorian. We denken hierbij trouwens regelmatig terug aan andere singer-songwriters van emotionele liedjes zoals Damien Rice, Gregory Alan Isakov of Josh Ritter.

Als we dan toch een selectie van de beste tracks uit dit album zouden moeten maken, dan gaat onze voorkeur uit naar “Words”, “Crazy Love”, de beklijvende akoestische pianoballads “Monday Morning” en “New Dawn”, het emotionele “59th Street” en de akoestische gitaarsong “Bloom”. We blijven de trage ballads van Dan Krikorian in het hart sluiten, want ook het briljant georkestreerde “The Lucky One”, het ijzersterk gezongen “Ulanga” en de opnieuw aan Damien Rice herinnerende nummers “Angels Sing” en “Joe Purdy” zijn liedjes die ten huize (valsam) ook in de volgende weken en maanden meermaals luid door de speakers zullen gaan weerklinken.

“Grandeur” is wat ons betreft één van de allersterkste singer-songwriterplaten van 2019 en derhalve een zeer goede kandidaat voor het eind december te publiceren jaarlijstje van mijn tien favoriete platen van dit jaar. Het unieke vakmanschap, het zangtalent en de songschrijverscapaciteiten van Dan Krikorian blijven maar voor topsongs en topplaten zorgen en dat maakt ons echt heel blij.

(valsam)
“Dan Krikorian has never let us down with his previous four records and yet we dare say that his fifth one ‘Grandeur’ is going to be his very best one until today. Sixteen intelligently crafted and emotional songs will be played very often in my stereo during the following weeks and months. It certainly looks as if this record will also be appearing in my ‘top 10 favorite albums list’ of 2019.“ – www.rootstime.be